පළමු පෙම

කාලයකට කලියෙන් දවසක
 නොවැම්බරයක හෝ දෙසැම්බරයක
 පාසි බැඳුණ තෙත් බංකුව උඩ
 අපි හිටියේ පොඩි කුඩයක හෙවනක
 හිතා ගන්නට බැරි තරම් වැස්ස , ඒ දවස,
නුඹ ඉහිලපු සුදු මල් කුඩය යට
 මම හිටියේ තියාන හිස, නුඹෙ උරහිසෙ කොණක


"මේ තරම් වැස්සත් මෙහෙට
 හිරිකඩ විතරමයි වැටෙන්නේ අපිට
 උණුහුමයි ඔයාගේ අත"
අල්ල ගත්තේ තද කරගෙන
 ඔයා මගේ දකුණු අත,
හරි තදට, රිදෙන්නේ නැති වෙන්න හෙමිහිට,
වම් අතින් මම ඇල්ලුවේ පිනි කැට,
අකුණකට බය වුන , ඇඟිලි කරු අතර සැඟවුන


"මේ බලන්න මගේ උකුළට
 ගහගෙන ආපු මල
 කහ පාට වුනාට ලස්සන
 ඇහැල නම් නෙමෙයි මේ මල",
පරිස්සමට වැඩියා මල
 අත් බෑගයේ හිටපු
"පළමු පෙම" නවකතාවෙ මැද පිටුවට


නුඹ හිනා වෙනකොට බලාගෙන අහස,
දැක්කේ නෑ මං හිනා වෙන හැටි ,මල එක්ක


අද,


තාම මහ වැස්ස
 මතක නැහැ දැන් මට
 බංකුව තිබුණ තැන හරියට
 තාම ඒ මල
"පළමු පෙම" පොතේ හරි මැද
 පැරණි පැහැයක් අරගෙන


නොවැම්බරයක හෝ දෙසැම්බරයක
 මල් තියෙන්නේ මතක වල පමණය,
ඒ මතක "පළමු පෙම" හරි මැද, තාම සුවඳය