අමාගේ හීන සාප්පුව

නිදි නැතිව ගෙවිලා යන දින වල, අඩු නැතිව ඉතිරි වුන වෙහෙස, කළු පාට අඩ කවයක් වෙලා ඇස් පිහාටු යට ඉතිරි වෙලා... සීනි බෝතලේ පතුළ හූරලා අරගෙන හදා ගත්ත කහට කෝප්පයේ උණුසුම් සුවඳ අල්ලපු කාමරේ පැත්තෙන් ඇහෙන Lady Gaga ගේ "I'll never love again" තාලය පැත්තට හෙමින් පාවෙලා යනවා... මේසේ උඩ ඔහේ ගොඩ ගැහිලා තියෙන කටුවට ගණන් හදපු කොළ, රතු පෑනෙන් ඇඳපු ශ්වසන පද්ධතිය, සටහන් අගිස්සක  මතක් වෙන මතක් වෙන වෙලාවට ලියපු සිංදු කෑලි, අහිංසක විදිහට මං දිහා බලාගෙන ඉන්නවා මට දැනෙනවා..මට මහන්සියි..මහන්සියි කියන එක වචන කරන්නත් බැරි තරමටම , මට මහන්සියි..

ලයිබ්‍රියේ කොණක,  කවුරුත්ම ඇවිත් ඉඳගන්නේ නැති හුදකලා මුල්ලක, තනියම ඉන්නකොට මම, මගේ කණ්ණාඩිය ගලවලා පැත්තකින් තියෙනවා..එතකොට මං ඉස්සරහ ඉන්න ළමයින්ව පේන්නේ බොඳ වෙලා... හරියට තීන්ත පෑනෙන් ලියපු ලියුමක් උඩට වතුර වැටුණාම වගේ.. හැම කෙනෙක්ම අපහැදිලි රූප වෙලා යනවා..එතකොට මට පුළුවන් මගේම කියලා  ලෝකයක් ඇතුළට ගහගෙන යනකන් හදවතේ හදගැස්ම ECG පටියක චිත්‍රයක් වෙන හැටි කියවන්න..මුහුද රැල්ලක් වගේ එක දිගට එක දිගට ඇඳෙන චිත්‍රයකින් හදවත ගැන කියවන්න ඉගෙන ගන්න...


මතක තියාගන්න බැරි ත…