බහු
ගොරෝසු ජනෙල් රෙදි වලින් අකුණු වල ඇස් කණ වෙන එළිය නවත්තන්න අමාරුයි. කොහෙටද කියලා නොදන්නවා වුනාට, ලඟපාතකට අකුණක් වැදුනා කියලා හිතුනේ මුළු ගෙදරම එක පාරට කළුවරේ ගිලිලා ගියාට පස්සේ.. ඒත් තාමත් ගැහිගැහී පත්තු වෙන, මැද සාලේ පත්තු වෙන බුදු පහනේ එළිය, අපි දෙන්නාගේ කාමරේට පේනවා.. "මම ගිහින් පහන නිවලා එන්න ද? හුලඟට පෙරලුනොත් එහෙම.." මම එහෙම අහන ගමන් සරත්ගේ පපුව හෙමින් අතගෑවා.. "මේ කළුවරේ ඇඳෙන් බැහැලා විකාරේ ඇවිදින්න යන්නේ නැතිව ඉන්න.. අනික බුදු පහන එහෙම නිවන්න හොද නෑ නෙහ්." මට සරත්ව නොපෙනුනත්, එයා කතා කලේ තරහින් වගේ කියලා මට කටහඬින් තේරුනා.. එයාගේ මූණ මේ වෙලාවේ කොයි වගේද කියලා පේන්න තරම් එළියක් නාවත්, සැරෙන් සැරේ එන යන අකුණු එළි වලින් මට එයාගේ දිළිසෙන ඇස් දෙක විතරක් පේනවා.. අපි කසාද බැඳලා අදට හරියටම සතියක් වෙනවා.. යාලුවෝ හැමෝම ලව් කරලා කසාද බදිනකොට, මට ගෙදරින් හොයලා දෙන එකක් බඳින්න වෙන එක ගැන මට පුංචි දුකක් නොතිබුණා කිව්වොත් මට මහ බොරකාරියෙක් වෙනවා.. ඒත්, සරත්ව හම්බෙලා ආස්සරේ කරනකොට, මට හිතුනා බාගදා මෙහෙම හැමදේම සිද්ද වුන එක හොදයි කියලා.. අම්මලාට ඔනි වුනේ කුජ හතට ගැලපෙන මගුල
