අමාගේ හීන සාප්පුව

 කළුතර ටවුමේ මැද හරි කෙලින් හිටගෙන ඉන්න ඔරලෝසු කනුවටත් උඩින් බස් වල දුම් වලාකුළු පාවෙනවා පේනවා.. හැන්දෑ හය වුනත් වැහි වලාකුළු අස්සෙන් සීරුවට පෙරිලා එන ළා ඉර එළිය, කළුතර බෝධියේ බෝ කොළ උඩ රත්තරන් පාට සායමක් වගේ ඉහිරිලා තිබුණා.. බස් වල හෝන් සද්දේ, ඈතින් ඇහෙන නෑහෙන මුහුදු රැළි වෙරළ බදාගෙන කෑ ගහන විලාපේ එක්ක මුහුවෙලා මට ඇහෙන්නේ විසාල ඝෝෂාවක් වෙලා.. මට මහන්සි.. මගේ කකුළ් දෙකට තව විනාඩියක් වත් කළුතර බස් ස්ටෑන්ඩ් එකේ හිටගෙන ඉන්න බැරි විත්තිය දැනුනා.. එයා එනවා කිව්වේ හවස පහට.. ඔරලෝසු කණුවේ හවස හත වදිනවා ඇහෙනවා.. ඔරලෝසු කණුවේ ඝන්ඨාව වදින සද්දයට බය වෙච්ච කුරුල්ලෝ රෑන් පිටින් මහා සද්දෙට කෑ ගහනවා.. තව දුරටත් මට හිටගෙන ඉන්න ශක්තියක් නැති නිසා හෙමින් මම කළුතර බෝධිය පැත්තට පයින් ඇවිදන් ගියා.. ෆෝන් එකේ එයාගේ නම්බරයට කතා කලාම, "ඔබ ඇමතු අංකය කාර්‍යබහුලයි " කියලා ඇහෙනකොට, මට ඇඬෙන්න ආවත්, මේ වෙනකොටත් අමුතු විදිහට මං දිහා බලන් ඉන්න  රට කජු විකුණපු ඇන්ටිව තවත් අවුලෙන් අවුලට දාන්න බැරි නිසා ඉවසන් හිටියා.. එයාට තිබ්බා මට එන්න විදිහක් නෑ කියන්න..එයාට තිබ්බා ඔයා බෝඩිමට යන්න, බොරුවට ඉන්න එපා කියන්න..ඒත්