ප්‍රේමයේ විෂ
මම මේ සම්බන්ධය පටන් ගන්නේ මඟ නතර කරලා යන්න නෙමෙයි." චිත්‍රපටයක වගේ, ලස්සන කහ පාට මල් වත්තක් මැද සුදු දිග රැළි ගවුමක් ඇඳගෙන, මම හිත යටින් නටට හිටියේ.. නරක නපුරු හිවල්ලු කිහිප දෙනෙක් සූරලා කෑලි කරපු, කාලයත් එක්ක ඒ තුවාල පෑස්සුන හදවත මම එයා අතින් හෙමින් ගෙනත් තිබ්බා.. "මම ඔයාට මෙච්චර කාලයකට සිද්ද වෙච්චි හොඳම දේ වෙන්නම්" කියලා සුදීෂ මගේ අත හෙමින් ඉඹින ගමන් ෆෝන් එකේ සශිකාගේ සිංදුවක් ප්ලේ වෙන්න දැම්මා මතකයි.. මට කියන්න අමතක වුනා.. මේ හැමදේම සිද්ද වුනේ පුංචි කාමරයක් ඇතුලේ.. රළු ජනෙල් රෙදි වලින් එලිය ඇබින්දක්වත් කාන්දු වෙන්නේ නැති, "ගිඩි ගිඩි" ගාලා ගැහි ගැහී කැරකෙන සිවිලිම් පංකාවක් තියෙන පොඩි කාමරයක් ඒක.. දවල් දොළහා වුනත් ඒ කාමරේ දොර වැහුවාම හැන්දෑ හය වගේ කෙඩෑරි එලියක් විතරයි ඉතිරි වෙන්නේ.. ඒ මද එළියේ දිලිසෙන එකම දේ වුනේ සුදීෂගේ ඇස්.. ශීත කාලේ ඉවර වෙනව එක්කම ශීත කබා ගලවලා වීසි කරන පුංචි කෙල්ලක් වගේ, ආදරේ ගැන තිබ්බ නරක මතක ඔක්කෝම බිමට අතෑරලා, වසන්තය තියෙන දිහාවට මම පිස්සුවෙන් වගේ දුවමින් හිටියා.. සුදීෂගේ ආදර වෙරළේ රැල්ල පාගමින්, හිනහෙමින් හිටිය මට, තව මුහුද දිහාව
