වලස් වළප

සදාදර සුළඟ
කමා කර
සොඳුරියට  මෙය
ඇසෙන්නට කියනවද?

මළින වුන වානේ කූරු අතරින්
මිළින වූ සිහිනයක වගතුග
දන්න කියනා කෙනෙක් ගැන
හාංකවිස්සියක්වත් නැත තාම

මේ උයන බියකරු
සිරමැදිරි අතරින් පවා
මල් වවා ඇති,
උපන් බිම ගැන මතක
අළු දූලි කරනු වස්
මහ පොළව කොන්ක්‍රීට් කර ඇති,

මට දැනෙන පාළුව
උගුර පාදා කිව නොහැකි
ලියා නුඹ වෙත එවිය නොහැකි
ඉවසලාම මට දැන් හති
පුතා තාමත් පොඩි ඇති
දුව ගැන මතකයක් පමණක්
සිහිනයක් මෙන් හිතේ රැඳි



අපේ ලෙන ලඟ ඇහැළ ගස
මලින් මල්වරද මේ බක් මස
කුඹුක් ගස් දෙබලේ මී වද
තාම ඉතිරි වී තියෙනවද
සොඳුර මට කියනවද
මම තාම නුඹෙ එකම
ලොම් පිරුණ ප්‍රේමයේ වලසාද

හැමදාම එන යන ආපසු එන
නේක විද මිනිසුන්ට පේන්නට
විරිත්තා වියරු ලෙස වුන්නාට
හදවතේ දුක අතුබෙදී හැමතැන
කාටවත් පේන්නැති තරම් ඉසියුම්ව
නුඹ ගැන පවා සිහිවෙන විට
අකුණු පුපුරන වගක් දැනෙනවා
හිසමත

වෙලාවක් ලැබුනොති දිනෙක
වලස් වෙස් අතහැර
විහඟ වෙස් ගෙන හෝ
පියාඹා එමි
සොයා නුඹෙ සුවඳ

සොඳුර,
මා සුවෙන් නොසිටියද
නුඹ සුවෙන් පසුවන්න
සාදාදර සුලඟ අත
මටද විස්තර කියා එවන්න


ප.ලි-

මේ විසල් වලසා
කූඩුවෙන් පිටතට
අනවසරයෙන් පැමිණීම නිසාවෙන්
වෙඩි තබා නිසල කරන ලද

මළ කඳ
සිංහයන්ට
පාතරසය පිණිස!!