පුද්ගලික කඳුළ

පැරණි වණයක් ඉතිරි තන්තුවකි හදවතක
පිරිමදින විට දෑස නිරන්තර සුසර වෙන
වෙදගිල්ල තෙරපනා මුදුවකට යටින් තව
පුද්ගලික කඳුළක්ය රහසිගත රිදුමක්ය





කල් ඉකුත් වෙලා ගිය පර්ෆියුම් කුප්පියක
සදාදර සුවඳක්ය නාස් පුඩු තිගස්සන
මඟුල් සාරිය යටින් සීරුවට අඩුක් කර
බලා ඉමි හිත් සකුණ මුදා හැර අතීතෙට




මහ පාන්දර නැගිට ලිප තබා කේතලය
අවුළුවාලමි මතක උතුරවා ගමි වතුර
පෙරලිලා ගිය පැත්ත "යහපති" සිතා මම
දිවා රෑ වෙහෙස ගෙන මක මකා අඳිමි නුඹ




ගොම්මනත් වඩාගෙන ඔහු එද්දි මා ලඟට
තවරගමි පුයර කම්මුළෙ කැළලි මැකෙන්නට
නුඹය ඒ නුඹය යැයි යට හිතට කියා මම
සිපගනිමි මුදුව ඔහු, කළුවරම මහ රෑක