මගේ වරද!

 හැන්දෑ වලාකුළු මෙන්

රෝස පැහැ කම්මුළ් ගැන ය,

සමන් මල් සුවඳ ඉහිරුණ

දිගු කැරළි කෙස් වැටිය ගැන ය,

නිවිනිවී දැල්වෙනා තරු

නොවෙයි ඒ කුඩා ඇස් ගැන ය,

ඔබ ලියන කුඩා කවි

ඇය ගැන ය..

සිතින් සිඹිනෙම් 

අක්බඹරු කෙහෙරැළි,

හදින් තදකර

බදාගන්නෙම් හසරැළි,

අතින් අල්ලා බලනු තහනම්

කෞතුකාගාරයක

සිතුවමක් 

පෙම්වත ඔබ,

මට..

කෘෂව , කුඩාව 

නොසැලකිය හැකි ප්‍රභාව,

ආදරේ දිය නොහැකි

ආදරෙ ලබනු නොහැකි,

අන්තර් භවයක

පහළ වීම,

මගේ වරද!

මා කවි ලියන්නේ ඔබට,

ඔබ කියවා ඉවතලන,

ඉහිරුණ වර්ණවත්

රසානය පිසදමන,

ඒ සුදු කඩදාසි කොළ වල

නොසෑහෙන්න ආදරේ

තවරා ඇත්තෙමි.

කියවමි ඔබේ කවි,

පිහිතල මෙන් වචන

හද මස කීතු කළ ද,

පෙම්වත,

නොකියවා සිටිය හැකිද

ඔබව මට!